دانلود آلبوم

سرو چمان، نام آلبومی است با صدای محمدرضا شجریان در دستگاه ماهور. موسیقی این اثر ساختهٔ داریوش پیرنیاکان است.

هنرمندان :

    خواننده: محمدرضا شجریان
    شعر از سعدی و جواد آذر
    طرح: مژگان شجریان
    تدوین: استودیو بل/ریموند موسسیان و همایون شجریان
    عکس: محمد صراف
    صدابردار: ایرج حقیقی

نوازندگان :

    داریوش پیرنیاکان: سه تار
    جمشید عندلیبی: نی
    مرتضی اعیان: تمبک

فهرست :

    پیش درآمد ماهور از پیر نیاکان، مدت: ۰۵:۳۷
    تکنوازی ساز (درآمد ماهور)، مدت: ۰۱:۰۴
    چهارمضراب، مدت: ۰۵:۱۶
    ساز و آواز (درآمد ماهور - گشایش - حصار ماهور - خاوران - بسته‌نگار)، مدت: ۰۹:۱۹
    تصنیف سرو چمان آهنگ از شجریان بر غزل حافظ، مدت: ۰۶:۴۱
    ساز و آواز، (شکسته (فرازهای اول و دوم) و جامه‌دران)، مدت: ۰۴:۴۹
    تصنیف خاطر حزین، مقدمه از پیرنیاکان، آهنگ از شجریان بر غزل حافظ، مدت: ۰۵:۳۸
    ساز و آواز (دلکش - جامه‌دران - عراقی (فرازهای اول و دوم))، مدت: ۰۸:۲۲
    ساز و آواز، (قرائی - پس حصار و فرود به ماهور)، مدت: ۰۳:۱۴
    تصنیف بی‌همزبان، آهنگ از شجریان - کلام جواد آذر، مدت: ۰۷:۵۸

ترانه :

ترانهٔ یکم: خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

آواز ماهور، شعر: برگزیده از دو غزل حافظ و یک دوبیتی از باباطاهر، اجرای زندهٔ سرو چمان در سوئیس

(درآمد ماهور)
خوش است خلوت        
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد        
خوش است خلوت اگر یار یار من باشد        
        نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

(گشایش)
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم        
        که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم        
        که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

(حصار)
روا مدار خدایا که در حریم وصال        
روا مدار خدایا که در حریم وصال        
        رقیب محرم و
        رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد
        رقیب محرم و حرمان نصیب من باشد

(خاوران)
همای گو مفکن سایه شرف هرگز        
        بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد

(تحریر بسته نگار)
(خاوران)
من آن نگین سلیمان به هیچ نستانم        
        که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد
        که گاه گاه بر او دست اهرمن باشد

(تصنیف ماهور، سرو چمان)
(شکسته فراز اول)
همای گو مفکن سایه شرف هرگز        
        بر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد

(شکسته فراز دوم)
بیان شوق        
بیان شوق چه حاجت که حال آتش دل        
بیان شوق چه حاجت که حال آتش دل        
        توان شناخت ز سوزی که در سخن باشد

(جامه‌دران)
هوای کوی تو        
هوای کوی تو از سر نمی‌رود ما را        
هوای کوی تو از سر نمی‌رود ما را        
        غریب را دل سرگشته با وطن باشد

(قطعه ضربی، دل حزین)
کی شعر تر انگیزد، کی شعر تر انگیزد        
        خاطر که حزین باشد، خاطر که حزین باشد
کی شعر تر انگیزد، کی شعر تر انگیزد        
        خاطر که حزین باشد، خاطر که حزین باشد
یک نکته از این معنی، یک نکته از این معنی        
        گفتیم و همین باشد، گفتیم و همین باشد
از لعل تو گر یابم، از لعل تو گر یابم انگشتری زنهار        
        صد ملک سلیمانم در زیر نگین باشد
جام می وخون دل، هر یک به کسی دادند        
جام می وخون دل، هر یک به کسی دادند        
        در دایره قسمت اوضاع چنین باشد
در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود        
        کین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد
        کین شاهد بازاری وان پرده نشین باشد
ترانهٔ دوم: ای که مهجوری عشاق روا می‌داری[۳] [ویرایش]

(درآمد افشاری)
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری        
ای که مهجوری عشاق روا می‌داری        
        بندگان را ز بر خویش جدا می‌داری

(درآمد افشاری)
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب        
        به امیدی که در این ره به خدا می‌داری

(جامه‌دران)
دل ربودی و بحل کردمت ای جان        
        لیکن به از این دار نگاهش که مرا می‌داری

(جامه‌دران)
تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب        
        به امیدی که در این ره به خدا می‌داری

(عراق فراز اول)
ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند        
        ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری

(عراق فراز دوم)
ای مگس عرصهٔ سیمرغ نه جولانگه توست        
        عِرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری

(عراق فراز سوم)
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم        
تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم        
        از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری

(قرایی)
غمُم بی‌حد        
غمُم بی‌حد و دردُم بیشماره        
غمُم بی‌حد، دردُم بیشماره        
        فغون کین چاره و درمون نداره

(پس‌حصار + فرود در ماهور)
خداوندا نِدونه ناصح مو        

                                نِدونه ناصح مو
                                که فریاد دلم بی اختیاره

ترانهٔ سوم: نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی[۴] [ویرایش]

شعر از سعدی؛ مشخصات عروضی: بر وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن؛ بحر: رمل مثمن مشکول

(درآمد ماهور)
نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

                                    که به دوستان یک دل سر و دست برفشانی
                                    که به دوستان یک دل سر و دست برفشانی

(گشایش)
نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

                                    که به دوستان یک دل سر و دست برفشانی

(داد)
دلم از تو چون نرنجد که به وهم درنگنجد

                                    که جواب تلخ گویی تو بدین شکردهانی

(اشاره به حصار و داد)
نفسی بیا و بنشین سخنی بگو و بشنو

                                    که به تشنگی بمردم بر آب زندگانی

(خاوران، اشاره به عراق)
عجبت نیاید از من سخنان سوزناکم

                                    عجبست اگر نسوزم چو بر آتشم نشانی

(جملهٔ دوم حصار)
دل عارفان ببردند و قرار پارسایان

                                    همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی

(جملهٔ اول حصار)
نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم

                                    همه بر سر زبانند و تو در میان جانی

(گردانیه)
مده‌ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم

                                    تو میان ما ندانی که چه می‌رود نهانی

(نیشابورک، عراق گردانیه)
مزن ای عدو به تیرم که بدین قدر نمیرم

                                    خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی

(گردانیه، فرود به ماهور)
دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد

                                    نه به وصل می‌رسانی نه به قتل می‌رهانی

 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: